Hiçbir şey sonsuza kadar sürmez ve bazen tanıdığımız her şeye veda etmek zorunda kalırız. Kabul ettiğimiz şeylere bir veda.. Bizi asla terk etmeyeceklerini düşündüklerimize bir veda… Ve değişiklikler başladığı zaman tanıdık olanlar yerlerini tanınmayanlara bıraktığında yapabileceğimiz tek şey bir ‘’ Merhaba’’ ve ‘’ Hoş Geldiniz ‘’ demek.
Hepimiz kahramanlarımızı farklı sebeplerle onurlandırırız. Bazen onların yüreklilikleri için, bazen cesur oldukları için bazen iyi oldukları için. Ama çoğu zaman kahramanlarımızı onurlandırırız, çünkü öyle ya da böyle hepimiz kurtarılmanın hayalini kurarız. Tabiî ki de doğru kahraman gelmezse, kendi kendimizi kurtarmak zorunda kalırız. Kendinin kahramanı olabiliyorsan ne mutlu sana. Good for you.
Böyle güzel bir yazıya nasıl yorum yapılır… Hep gelecek , bizi bulup içinde bulunduğumuz durumdan kurtaracak kahramanları beklemedik mi..? Öyle öğrettiler çünki… Öyle duyduk , Öyle izledik. Ama hayat böyle birşey değilmiş öğrendik… İnsanın kendini izleme devri artık.. İçindeki sesi dinleme , hislerine kulak verme zamanı… Gücümü toplayıp ayağa kalkıyorum uzanacak elleri beklemeden…..