Ne ilginç bir varlık bu insanoğlu. Tek ayırt edici yönü düşünmek. Bunu kullanamıyorsa zaten yok olmuş, hiç meşgul etmesin ayak bastığı kutsallığı. İnsan güçlü bir varlık fakat, İnsanı en çok güçlü olmak mecburiyeti yorar. Herkes beni güçlü bilir, öyleyimde. İnsan bazen ağlarkende güler, gülerkende ağlayabilir. Diğer insanlar seni sadece gülerken görür. Her ne kadar buna alışamayıp ağlayabilmeyi başarabiliyorsam da. Bizim ilaç arama gibi gibi bir lüksümüz yok. İlaç insanın kendinde, kimse kimseye ilaç olmuyor. Sil baştan başlamak gerek bazen, hayatı sıfırlamak. Sil baştan sevmek gerek, her şeyi sevmek ve her şeyi unutmak.  Kazanmak bazen acıtsada ilacımla beraber bir şeyler kazanmayı seviyorum. ( Bunu ben mi yazdım ? )